Då ho Kari ringde frå Bergen, var det ei veik og trist mumling i foen eg høyrde...er du lei deg?, lurte no eg...å nei, sa ho ....høyres eg slik ut?..da e no berre slik at det er så skrekkjeleg lenge sia eg hadde ferie, svara ho...to veker..sia...grunn nok tenkte no eg...to veker kan verke som år om det er det om å gjera,...so fortalde ho at ho ville no til Oslo att snart..ta seg ei langhelg....ho har noko der i Oslo..ho sa det ikkje rett ut...berre stemmepusten so kviskra da....da vert no kjekt meinte eg...og da va ho enig i, so me lo no litt og vart litt betre kjende...lett.....
Den største gleda du kan ha er å gjera andre glà......men ka då, når dei ikkje vert glà, når dei berre sukka tyngre, dreg litt på eine monnvikjen og nikkar dødstrøtt med eine neven på telefonen og andre rundt isen dei nett fekk hjå deg, ka då? Ka gjer ein då fø å verta gla? Kanskje è da utgangspunktet so è gale, at ein sjølv vil verta gla...å so brukar ein oppskriftene frå litteraturen...so går da ikkje, ein vert berre tristare enn ein va før..om da è muleg...so veit ein no liksom ikkje ka ein ska finna på ettepå. Ein tek seg ein røyk...da pleie no virka, men nei...sulteforinga på dødspinnane i da sista har ført til overstimulens ved for høgt forbruk....hovudverken kjem att. So no è ein ikkje berre trist...ein har steikje så ildt i hove og.
Ein kunne reise heim...leggje seg på da svala soveromme og kvile litt, da va no ein go tankje...men so va da no da verneombude (mannen) so meine at slikt har ein ikkje lov til...og når ein aldri tørde å tyggja tyggis i timane på skulen då ein va 10, sjøl om alle dei andre gjore da....då har ein ikkje mot te å berre ga heim når ein è 34.....og er vorten ansvarleg...så ein set no berre her...lese litt nytt.... du verda ka folk finn på, ka dei kan få seg te å tenkja og å gjera....voldta 8 mndr gamle jenter, klone sexslavar, banke opp bussjåførar, gløyme born i bilen, trene om morgonen, og all slags hjarteskjerande ting..
So no è ein ikkje berre eit deppehove med skallebank...no è ein pinadø kvalmen òg.
Å la skjebnen bli livsgledens hovedmester er den absolutte ansvarsfraskrivelse...Louise ringte berre for å formidle dette visdomsordet.....klokt!
...den må ein prøva ut....ein kan gå heim..berre gå...og la skjebnen rå......medvetande om at nettopp dette.....ulovlege...gjev pirrande og livsbugnande stimuli ...som faktisk..kan gjere ein stakkar lukkeleg...eit lite bel...:)
Bratte Bakka 2002
(ein gammal epost til ein ven ein julidag for 10 år sidan)
Finfint innlegg fra deg i dag ... ikke helt feel-good kanskje, men tankevekkende :)
SvarSlettNyter de fine bildene du tar- det må vel være en god medisin- og ellers så må man få lov til å deppe også- det er faktisk helt nødvendig innimellom- livet er mangfoldig og ikke bare gull og glitter;)
SvarSlettTankevekkande og fint innlegg frå deg.
SvarSlett..hmmm...underfundig...du e jo ein kløppar med ord...ikkje noko nytt i grunnen det da..
SvarSlettSender eit ♥ eg..
SvarSlettklem
♥ Livet er ikke bare lett til tider...
SvarSlettDet er mye som kan slå en helt ut,
enten det er en liten ting eller
større alvorlige ting... Og det er mye
grusomt rundt omkring i verden….
huff….
- ja det er lov til å trekke seg litt
tilbake å få lov å være nedfor, og
kanskje la skjebnen ta over for en
liten stund…
Ønsker deg en fin fredag, og helg
som kommer – og en godt ting
kan ikke sies for ofte: - jeg bare
elsker bloggen din ♥ fantastisk
plass å titte inn til – og en av mine
absolutte favoritter, flinke du ♥
G O D H E L G – stor klem fra
Mette
Herligheten. Dette var nesten like dypt som det der diktet med et skjelett i skapet på jernbanestasjonen -der mannen dro med toget for å gifte seg med en geit. Men fint innlegg likevel!!! Så på et innlegg uti verden at du hisset deg opp på grunn av sponsorgreier. Det liker jeg vet du...hahahaha.... Du må skrive litt om det;)
SvarSlett