I dag har eg hatt ei lita nedsmelting som da vel heite på norsk. Eg var juleklar so tidleg i år. Eg var so optimistisk om at i år skulle alt verte ansleis. So i dag forstod eg at det var 1 desember i morgon og at ingenting var klart. Ikkje eingong julekalendarane som eg hadde starta på så tidleg har eg klart å få i mål. Eg ser at eg har ei natt framfor meg med mykje skrik og lite sying :D
Eg har vore på gråten av å sjå kor mykje komlevåg da fins i tak og kroka, kor mange nedsarva vindauge som ikkje hadde sloppe sola inn om ho hadde vore her. Hauga med arbeid som må gjerast om da kjem jul eller ikkje, eg kavar meg opp, pusten vert kortare, skuldrena heng oppunna øyrene og eg får snerk på hjernen...