Eg fann ut at det kunne vere penger å spare i å lage bordet sjølv. Eg reiste opp til far min og fekk med meg heimatt nokre velbrukte plankar med gamal spikar i, nokre gamle komodeskuffe og restane av ein heimalaga stereobenk...ja berre ordet gjev assosiasjonar om ei faren tid... Heime hadde eg restane etter eit gamalt PC-skap frå Ikea som me hadde redda frå ei eller anna vår- eller haustinnryddning der det låg og skalv i vegakanten. Nytt liv fyrst på lemmen med spela til ungane, so to sesonga ute til hage- og badeleikar. Og no, resirkulert til plantebord. Eit langt og innhaldsrikt liv vil no eg sei.
Som de ser er ingen av beina like, verkeleg sjarm må eg sei. So kjem da avgjerande punktet. Eg veit akkurat korleis dette skal ende opp. Skissene ligg klare...Det er berre å setje i gong og GJERE-DET-SJØLV!
Då eg skulle setje i gong kom eg fort fram til at det aller beste ville vere å... LA-MANNEN-GJERE-DET-SJØV! Og det gjorde han, heilt sensasjonelt godt, spør du meg.
Nye knottar frå Farmors hus, litt lyseblå maling og mørk-eik-voks, og vips er plantebordet klart til å flytte inn i drivhuset. Sinktopp kjem kanskje ein gong det også.
Ikkje så lett å ta bilder inni eit smaaalt glashus men eg håpar det skjøner teikninga......og no er eg klar for nye LMGDS-prosjekt...håpar mannen er det også.... :D
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
So kjekt at du legg att eit ord. Eg legg meg da te hjarta.