Ein benk til begjær

Kvar haust og kvar vår er det bossinnsamling her i Hakkadalen. Då fylles vegakantane med skrot og rot som bygdefolket vil kvitte seg med. Ofte kan du sjå ei middelaldrande damerumpa stikka opp innimellom rotet.
Rumpa er mi... og eg  leita etter skatta på høglys dag...

 

Denne gongen fann eg ein gammal benk. Sjarmerande nok i sin rustikk, men sidan eg ikkje visste kven eller kva som har sete på den, valde eg å pusse den grundig ned. Sjølv om dei nok ikkje brukte profilerte lister og spikar under svartedauden, kan ein liksom aldri vita kva organismar som skjuler seg i kvist og råte.

 

Litt pussing og litt maling. Og litt pussing igjen for å få den litt slitene kjensla...

 

Benken havna sjølvsagt i glashuset, der den kan underhalde både folk og plantar. Litt for mykje gråvær i går og mine stylingferdigheita er litt i smalaste laget for å gje den rette sommarkjensla, uansett benken vart ein skikkeleg sommarsbenk...

 

Som de ser er glashuset framleis ikkje heilt ferdig...