Ufyselig vedgåing

Eg slo aldri ei vindaugsrute sund

og lukta aldri på lik i grunn.

Eg gomla aldri froskelår

og åt aldri i fengselets luftegård.

Eg vakna aldri under grøne kroner

og elska aldri til havets toner.

Eg helste aldri på ein neger

og gav aldri nokon gift av beger.

Eg var aldri i mai blant dei elskhugsjuke

og fødde aldri born som var blonde og mjuke.

Eg var aldri ustyrleg lystig og glad

og las aldri albanske bøker og blad.

Eg hadde aldri absint i glaset

og hadde aldri hug til traktormaset.

Eg prøvde meg aldri på LSD

og fekk aldri ein einaste orden for det.

Eg dansa aldri polonaise i flokk

og planta aldri ein palmestokk.

Eg sikta aldri med børsa mot katten

og sat aldri på høgste knatten.

Eg granska aldri mitt indre liv

og tek det knappast med eigen kniv.

PS

(Eg døyr nok på eige vis

og teksta mi her kan stuttast og vris)

Anemone Lanzina - Dagboknotatar

De må unnskylde min hang til å leggje ut dikt av denne forfattaren. Heime puslar eg med saum og symaskin, malar litt og flyttar rundt på møblar. Lite bloggvennleg og i tillegg har min trufaste ven, kameraet mitt, teke kvelden etter 5 trufaste år. Og når eg set meg nedpå, les eg poesi.

Denne forfattaren Anemone Latziana "vart fødd i Brasov i Transilvania i 1942. Ho høyrde til den vesle tysktalande minioriteten i Romania, ein del av folket som Ceausescu-tida kom til å gå hardt utover. I levetida fekk ho berre gitt ut to diktsamlingar. Anemone Latzina døydde i Bucuresti i 1993."