Haustrim

Påny heve somaren sagt oss farvel -

og hausten hev alt teke rommet.

Det sukkar so sårt kringom lider og fjell -

og skjelvande stend kvar ein blome.

Det gustar so kaldt - det  er liksom alt -

seg gruar for vintens kome.

Jau hausten er komen, det ruskar og riv -

og stormkasti kviner om nova.

Og songen blir borte - der kald-snoen driv,

og livet som våren den lova.

- Det tonar i moll - kring knausar og koll -

og tussmørkret legg seg om stova.

Det vaknar ei underleg kjensle i barm -

når hausten for alvor hev vunne.

Ein saknar nok sommeren sollys og varm -

kvar himmelblå dag som hev runne.

Om hugen vert sår - er vona so klår-

att etter ein vinter so kjem der ein vår.

Bj. Andås