More is more, more or less...

Der alle tenke likt, vert svært lite tenkt

er eit utsagn eg har trykt til brystet ved oppte fleire høve

og sant nok

å ikkje evna finna på nåke so helst utan at nokon har gjort eller sagt det før deg

kan vere tegn på både da eina og da andra

da andra kanskje helst ei voldsom naud for aksept og det å tilhøyre eit definert felleskap

da har eg lang erfaring med og da er ikkje e nåke å kimsa tå

Å kjøpa kopia (her snakka me designerkopia og interiør) er eit uttrykk for dårleg smak, 

les eg i både glansa magasin og på nett

Ja, eller kort og godt eit uttrykk for dårleg råd eller god prioritering, tenkjer no eg

for takk og lov for gjennbruk og personleg kreativitet 

for skulle alle gjort som mange gjer, fylla huset med da so e inn for tida so hadde fleire enn eg

gje personleg konkurs lenge før me rakk å sitja inn alle Hay-stolane og retta opp alle Missoni-putane..

So strengt tatt har eg klart å motstå presset so langt, 

men so har ein prinsipp

og so har ein prinsipp

og då eg såg jubileumsvasen til Kahler klarte eg ikkje meir

den er ikkje billig, men heller ikkje så dyr

så bestillinga vart send

og for nokre dagar sidan

kom gullet

og sjølv om den sikkert burde stå på ei stringhylla

litt bleik med nokre eksotiske bomullsgreine i

attmed ein neve frå Hay

(so plutseleg og heilt uforvarande kan finna på å vise fing)

ikkje da, eg e fø slikt og

da e veldig flott faktisk

men fø dei so har lest bloggen min øve lengre tid

so har eg kome ut av villfarelsen og innsett at eg ikkje e nåke minimalist

eg klarar liksom aldri gje meg med å lessa på

farge og fest

So da eg eigentleg ville sei va vel

at ein aldri skal vera fø høg i hatten

eller var det pæro?

for at sjølv om eg lata so eg e so sjølvstendig

so er det alltids eit og to(tusen) unntak for regelen

so no sit eg og glisar i lag med tusenvis av andre eigarar

øve kor fin denne vasen var...