Mindfulness?

Då eg var liten var det ikkje noko kjekt å få heimaspøta sokka te jul eller ellers. Dei klødde, såg heimalaga ut og tanken på gråmala tregolv og lakka tråppe saman med glatte ullsokka får meg framleis te å ta meg te bakhåve. 

Nokre bestemødre og grandtante sukra pillen med ein sjokolade eller nokre krone inni sokkane og gjorde skuffelsen litt mindre.

No har det seg slik at sjokolade og krone har ungane mine nok tå. No vil dei  ha heimaspøta sokka. De kan tru eg vart overraska då leveransen av heimaspøta sokka frå mor mi ikkje kom fram denne jula av plausible grunna, og jentungen såg sorgtungt på meg og sa at då måtte eg rett og slett strikka eit par til henne.

No er eg inga strikkedama og i allefall ikkje sokkestrikkedama. For da fysta so er eg ei hastig sjel og slit med å få spøta te å sjå fine ut. For da andra lika eg ikkje å gjera da sama to gonga...

Men når ungane ber så fer mor på Coopen og kjøpe garn. Sidan eg allereie har opp te fleire "doktorgrada" og eit par "svennebrev" frå internetten, googla eg berre "strikkasokka" og landa hjå Petunia som hadde ei super oppskrift med bilder og kloke ord slik at tilogmed eg fekk til å strikka hel..

So i dag har eg stikka og sanneleg er det mykje mindfulness i det å sitja med eit spøt.

Det vart kanskje ikkje so fint, men eg har forstått at i motsetning te då eg vaks opp, så skal ikkje alt no for tida sjå ferdigkjøpt ut......det skal sjå ut som om da nettopp e laga heima....