Familien Dyslek s k i .....

Hjå oss er det no eingong slik at ingen av medlemmane i vår familie er noko utprega friluftsmenneske. Når det kjem til ski vil eg dra det endå lengre. Me lika da eigentleg ikkje so veldig godt. Eg kan berre snakke for meg sjølv, men barndommens minner frå leirskular og skidagar står enno for meg som eit mareritt. Lærarar som trudde at vintersport var Guds gåve te menneska og at det å ikkje lika det var brot på det tredje eller fjerde bod.

Det var nok fleire aspekt som verka inn dengong, og kanskje dei nye "boblestoffa" som var kome på marknaden og som me fekk heimasydde bobledressa i, hadde noko å sei. Mest sansynleg dei mest syntetiske stoffa som nokon gong har vorte masseprodusert, og dei var som kjent lett antennelege, men dog så iskalde! Me fraus nesten forderva.

Uansett. Me lika da ikkje, men me veit at me har so godt av det. Og derfor dressa me oss opp i helgene. Kakao og nista i sekken, og klister under skia. Mykje løgne ord og utrykk vert det fort den fyrste biten. I dag fekk eg kjeft for å ha brukt eit eller anna H-ord undervegs. Ungane klagar over at ting er for ditt eller for datt...me dett og me kjefta...

Men so skjer da forunderlega. Me tek oss fleire gongar i å smile, ja kanskje til og med le. Ungane har fjes som til forveklsing kunne sjå lukkelege ut. Og når me endeleg kjem trøytte og brunbarta heimatt, senkar det seg ein uvanleg og heilt uforståeleg fred over heimen.....