Sommarnatt

Sommarnatt sig over landet vårt ned.
Sola har gøymt seg der langt ut i havet.
Natura ho drøymer og anda av fred.
Menneskjeborna kviler frå striden og kavet.



Alt er stillle på tun og på gard.
Livet det dormar kring lider og lundar.
Kviler frå dagen med onna so hard, -
ein soldag so varm med dei sælaste stunder.

Sommarnatt sveipest om heid og om hav, -
det vårgrøne fjell og den blåstille sjøen.
So fagert er landet Våreherre oss gav -
med lauvtunge lid og med blomar på bøen.



Sommarnatts stille og heilage fred,
breier seg mjukt kringom kollar og strender.
Berre elva ho vakker -sullar og kved -
sin sommarnatts song gjenom dalar og grender.

Sommarnatt - gjer du oss stille eit bel, -
lær oss å leva som visdomen kjenner.
Stryk du oss alle på kropp og på sjel,
so vårfrisk me møta kan morgon som renner.

Bj. A