ein dag

Som de ser har det heller vore lita aktivitet her i det siste

det betyr ikkje at det er lite aktivitet i Hakkadalen generelt

berre at prioriteringane har endra seg litt på nyåret

når ting som skulle vere kjekt og ein syssel for oppbygging og vekst

vart ein del av galskapen so saug krefter

var det på tide å pause litt

eg har ikkje teke så mykje bilder i det siste

eg har for det meste lege på baderomsgolvet på yogamatta mi

og leita etter vegen vidare 

på ein måte

eg jakta på meir tid

meir harmoni

men meir spaning og

kanskje mindre å flyta med straumen

og meir å symja litt sjølv

og som da e sagt ...

at det må skje -

at tidi skal opna seg,

at hjarta skal opna seg,

at dører skal opna seg,

at kjeldor skal springa -

at draumen skal opna seg,

at me ei morgonstund skal glida inn

på ein våg me ikkje har visst um.

(O.H.H)

og midt i all denna funderinga mi

klarte ein "interiørekspert" å irritera meg heilt utav mitt gode skinn

med noko urkeidiotisk om jolapynt og latskap

men då eg hadde blåse meg opp som ein ballong

langt unna "eldanding" og indre balanse

hendte det forferdelege

Je suis Charlie

jolapynt og kaffikoppa

faktisk da mesta eg driv med

vart so tåssje

og lite

eg kjenne på kor redd eg er

for meg og mine

modige dei

so no har mista livet